این مقاله ضمن مروری بر اندیشه آقای دکتر احمد محمود صبحی درباره وجود انواع مختلفی از فلسفه اخلاق در جهان اسلام می کوشد تا این مسئله را از زاویه معرف تشناسی بررسی کند و به این پرسش بپردازد که آیا با وجود معرفت دینی که از متون دینی برآمده جایی برای اندیشه فلسفی در امور اخلاقی وجود دارد یا نه؟ این مقاله م یکوشد تا با اشاره به دو جریان ن صگرا و عق لگرا در جهان اسلام نشان دهد که ن هفقط جای فراغ در امور اخلاقی برای ب هکارگیری عقل متعارف بشری وجود دارد، حتی در آنجا که شریعت هم اظهارنظر کرده است یافت ههای عقل مؤثر و مفید است و چه بسا چهره فقه را که فهم شریعت در حوزه اخلاق است دگرگون کند؛ به علاوه اعمال عقلانیت در حوزه اخلاق در کنار وجود فقه که عادتاً متکفل امور اخلاقی و عملی است به ایجاد الاهیات

عملی خواهد انجامید که در ساحت فکری اسلامی معاصر به شدت به آن نیاز است.